باز تکه های ابر سیاه در دل آسمان، میخواهند حکایت تلخی را بسرایند
اینک امام علم و دیانت و سراینده سرود زیبای خدا پرستی، به سوی معبود میشتابد.
اکنون فرزند دیگری از خاندان آل عبا و عالم دین خدا زهر تلخ دسیسه های پلیدان را مینوشد،
او امام همه خوبیها و خانه همه دانشها، امام جعفر صادق علیه السلام است.
زندگینامه امام جعفر صادق(ع) :
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام رئیس مذهب جعفرى ( شیعه ) در روز 17ربیع الاول سال 83 هجرى چشم به جهان گشود.
پس از رحلت امام چهارم مدت 19 سال نیز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد باقر ( ع ) زندگى کرد و با این ترتیب 31 سال از دوران عمر خود را در خدمت جد و پدر بزرگوار خود که هر یک از آنان در زمان خویش حجت خدا بودند و از مبدأ فیض کسب نور مى نمودند گذرانید بنابراین صرف نظر از جنبه الهى و افاضات رحمانى که هر امامى آن را دار مى باشد ، بهره مندى از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد که آن حضرت با استعداد ذاتى و شم علمى و ذکاوت بسیار ، به حد کمال علم و ادب رسید و در عصر خود بزرگترین قهرمان علم و دانش گردید.
پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34 سال نیز دوره امامت او بود که در این مدت "مکتب جعفرى " را پایه ریزى فرمود و موجب بازسازى و زنده نگهداشتن شریعت محمدى ( ص ) گردید.
حکایتی آموزنده و ارزشمند :
مرحوم قطب الدّین راوندى روایت کرده است روزى از امام جعفر صادق علیه السلام سؤال کردند: روزگار خود را چگونه سپرى مى فرمائى ؟
حضرت در جواب فرمودند: عمر خویش را بر چهار پایه و رکن اساسى سپرى مى نمایم :
* مى دانم آنچه که روزى براى من مقدّر شده است ، به من خواهد رسید و نصیب دیگرى نمى گردد.
* مى دانم داراى وظائف و مسئولیت هائى هستم ، که غیر از خودم کسى توان انجام آن ها را ندارد.
* مى دانم مرا مرگ در مى یابد و ناگهان بدون خبر قبلى مرا مى رباید؛ پس باید هر لحظه آماده مرگ باشم .
* و مى دانم خداى متعال بر تمام امور و حالات من آگاه و شاهد است و باید مواظب اعمال و حرکات خود باشم .
ای ششمین ستاره تابناک امامت و ولایت، صادق آل محمد (ص)، به راستی صداقت، تنها واژه ای است که برازنده نام توست. نامت را با افتخار به دل های غریبمان می سپاریم تا یادت آرام بخش سینه های بی تابمان باشد.
السلام علیک یا امام جعفرصادق علیه السلام
التماس دعا